آپادانا

[Ar Sa]

آپادانا
ناحیه ای است كه در جنوب شرقی شهر كه قصر زمستانی پادشاهان هخامنشی به
خصوص خشایار و اردشیر بوده است . در این ناحیه تخته سنگ های تراشیده عظیم
و ته ستونهای بزرگ باتركیب هندسی بسیار دقیق و منظم ، آنچنان با وقار صف
كشیده اند كه با گذشت هزاران سال همچنان بازتاب شكوه و عظمت تاریخی تمدن
ایرانیان هستند.
جالب این جاست كه نزدیكترین تپه های سنگی و
كوهستانی به این ناحیه بیش از 50 كیلومتر فاصله دارند . حال این تخته سنگ
ها و ستون های به قطر یك تا دو متر با چه وسیله ای در آن عهد به این محل
حمل شدند ، موضوعی بسیار اعجاب انگیز است . برخی باستان شناسان معتقدند كه
این سنگ ها از راه رودخانه و با كمك جریان آب جابجا شده اند . نمونه كامل
این آپادانا كه كمتر خسارت دیده و معروف به « تالار صد ستون » است در
مجموعه تخت جمشید شیراز قرار دارد.

در كلیه قسمت های این ناحیه ، آثار فراوانی از نوع ظروف سفالی ، وسایل
زینتی ، اشیاء فلزی مفرغی و الواح منقوش به خط تصویری متعلق به 1700 سال
قبل از میلاد كشف شده است . در زمان پادشاهی داریوش شهر تاریخی شوش به
پایتخت زمستانی انتخاب گردیده و كاخ مجللی در آن بر پا شد . پس از وی
خشایار و اردشیر دوم در تكمیل این شهر اقدام نموده اند . از بررسی آثار
كشف شده در سرزمین شوش ، تاریخ تقریباً آغاز تمدن در این ناحیه را به پنج
هزار سال قبل از میلاد مسیح (ع) نسبت می دهند . منطقه باستانی شوش مشتمل
بر تپه های باستانی شوش ، معابد و گورستان های باستانی هفت تپه و زیگوارت
معروفترین زیگوارت جهان « چغازنبیل» كه روزگاری معبد قوم ایلام بوده در
چهل كیلومتری شهر شوش واقع شده است .چغازنبیل است
شهرستان شوش
دانیال (ع) با 5/6 كیلومتر مربع مساحت در 24 كیلومتری جنوب غربی دزفول
و115 كیلومتری شمال غربی اهواز بین 32 درجه و2 دقیقه عرض شمالی و47 درجه
و1 دقیقه طول شرقی نسبت به نصف النهار گرینویچ قرار دارد. بلندی شهر شوش
از سطح دریا 87 متر وفاصله هوایی تا تهران 479 كیلومتر است . فاصله زمینی
شوش تا تهران 766 كیلومتر، تا اهواز 115 كیلومتر ، تا دزفول 24 وتا
اندیمشك 38 كیلومتر است . حدود 1329 هـ .ش به بخش تبدیل شد ، شهر باستانی
شوش از مراكز تمدن قدیم ،از معروفترین شهرهای دنیا ،پایتخت چند هزار ساله
مملكت عیلام وهمچنین پایتخت زمستانی امپراطوری هخامنشی بوده است .
حمد الله مستوفی خالق مزهه القلوب ، بنای آنرا به مهلانیل بنم قنیان بن
انوش بن شیث بن آدم ابوالبشر نسبت داده است ومی گوید: این اولین شهری است
كه در خوزستان بنا كردند وهوشنگ بر عمارت آن افزوده وقلعه ساخت وبرآن قلعه
قلعه ای دیگر درعنایت استحكام ،وشاپور ذوالاكتاف تجدید عمارت آن شهر كرد
وشاهپور خره خواند . در طبقات پایین تر این شهر آثاری بدست آمده كه باستان
شناسان آنها را مربوط به 8 هزار سال پیش می دانند ، نام این شهر در تورات
شوش یا شوشن آمده است.
حمزه اصفهانی شوش را چنین توصیف نموده : شوش به معنی شهر زیبا ،باصفا ،خوب ولطیف.
در تورات ودر قاموس موسی درباره شوش آمده است : شوشن یا شوشان درعبری به
زبان زنبق بوده ، در یونان سوسنای می گفتند ونامهای دیگرش «سوسا» «سوس»
بوده، قسمت بزرگی از ولایت شوش وایلام را هم «سوسیانا» یا «سوزیانا» می
گفتند.
شوش یا شوشن نام همه گیاهان تیره سنبل وزنبق ونرگس واسپرغم به شمار می رود
. شوش در قرون وسطی آباد ومركزی بزرگ برای خوزستان بوده است كه در آن
روزگار چندین شهر ،آبادی وحومه داشته ودر آن شهر قلعه ای محكم وقدیمی
،بازارهایی با شكوه ومسجدی با ستونهای گرد وجود داشته اند .
این شهر به داشتن منسوجات ابریشمی خام،ترنج،انارونیشكر معروف بوده است.
گفته اند كه آرامگاه دانیال نبی(ص) پیامبر خدا در بستر رود كرخه واقع است
كه شهر شوش در كنار آن بنا گردیده ودر سال 17 هـ .ق شوش به تصرف اعراب
درآمد . در دوره اسلامی نیز مدتها از شهر های پرجمعیت وپررونق بود ،
هنگامی كه مركز خوزستانبه اهواز منتقل شد شوش اهمیت خود را از دست داد .