ارزيابي مقاومت صيقلي سنگدانه هاي رويه راه در ايران

احمدي نژاد محمود,عامري محمود,شعباني شاهين*

* دانشكده مهندسي عمران، دانشگاه علم و صنعت ايران، تهران، ايران



بافت رويه راه بر اساس دو پارامتر طول موج و عمق به چهار سطح مختلف از جمله بافت ريز و بافت درشت، طبقه بندي مي شود. بافت ريز و درشت هر دو در مقاومت لغزشي سطح راه نقش اساسي دارند. بافت ريز كه از برجستگي و فرورفتگي هاي سطح سنگدانه تشكيل مي شود در اثر مرور زمان و عبور ترافيک، از بين رفته و سبب صيقلي شدن سطح سنگدانه مي شود. مقاومت سنگدانه در برابر صيقلي شدن و ميزان توانايي آن در حفظ بافت ريز به كمك شاخصي موسوم به ارزش صيقلي(PSV) اندازه گيري مي شود. مطالعات مختلف نشان داده اند كه ارزش صيقلي سنگها با نوع و جنس آنها ارتباط دارد. در اين تحقيق با بررسي جامع و انجام آزمايش هاي لازم بر روي انواع مختلف سنگدانه هايي كه در ساخت رويه راهها استفاده مي شوند، رفتار سنگدانه ها و مقاومت آنها در برابر صيقلي شدن مورد بررسي قرارگرفته است.
بررسي نتايج آزمايش ها حدود ارزش صيقلي براي گروه سنگهاي رسوبي شيميايي، سنگهاي آذرين و ماسه سنگها را تعيين كرد. همچنين مشاهده شد كه در آزمايش صيقل، بخش اعظم صيقلي شدن سنگدانه ها در 3 ساعت دوم آزمايش رخ مي دهد و روند صيقلي شدن گروه سنگهاي آذرين از رابطه خطي با شيب منفي پيروي مي كند. حداكثر افت عددآونگي، مربوط به گروه سنگهاي آهكي و كمترين آن متعلق به گروه ماسه سنگهاست. همچنين مشخص شد كه بين ارزش صيقلي سنگ و نرخ كاهش عدد آونگي (سرعت اضمحلال بافت ريز) در آزمايش صيقل، رابطه خطي با ضريب همبستگي نسبتا قابل قبولي برقرار است، به طوري كه هرچه سرعت اضمحلال بافت ريز در سنگدانه بيشتر باشد، مقدار ارزش صيقلي آن كمتر است.

كليد واژه: مقاومت صيقلي، ارزش صيقلي، سنگدانه، بافت ريز، سنگ كربناته، ماسه سنگ، سنگ آذرين

[تنها کاربران عضو سايت قادر به مشاهده لينک ها هستند. ]