تحليل ايمني دوربرگردانهاي اجرا شده در شهر تهران

تحليل ايمني دوربرگردانهاي اجرا شده در شهر تهران

شيخ الاسلامي عبدالرضا,عزيزي ليلا*

* دانشكده مهندسي عمران، دانشگاه علم و صنعت ايران، تهران، ايران



استفاده از دوربرگردانها به عنوان يکي از روش هاي مديريت دسترسي و تسهيل رواني حرکت، از اواخر سال 1382، به طور وسيعي در شهر تهران و گسترش يافت که در آن تقاطعهاي چراغدار به دوربرگردان تبديل شدند. دوربرگردانهايي كه در سطح تهران اجرا شده اند به طور عمده در معابر بزرگراهي درون شهري قرار دارند. هدف از اجراي طرح، کاهش تاخير و افزايش ظرفيت رواني رانندگان بوده است. اين مقاله به مطالعه تاثير اين دوربرگردانها بر ايمني تردد مي پردازد. براي تحليل ايمني دوربرگردانهاي اجرا شده، از روش هاي آماري قدرتمند براي تحليل و مدلسازي تعداد و نحوه تصادفها در ارتباط با پارامترهاي هندسي و ترافيکي استفاده شده و طي آن 6 نمونه جهت ارزيابي ايمني مطالعه شده اند، نتايج در رابطه با هندسه دوربرگردانها نشان مي دهد که به طور متوسط، 10% افزايش در عرض بازشدگي شعاع جزيره پروانه و فاصله از تقاطع (طول تداخل) به ترتيب سبب 6.12، 6.37 و 36.2 درصد کاهش در تعداد تصادفهاي جلو پهلو مي شود و 10% افزايش در عرض خط منجر به 20 درصد کاهش در تعداد كل تصادفها مي شود. با افزايش سرعت در مسير اصلي، تصادفهاي جلو عقب به دليل تفاوت بيشتر سرعت مسير اصلي و خصوصا در خط سرعت، با سرعت هاي کم وسايل نقليه اي که قصد دورزدن در بريدگي دوربرگردان را دارند افزايش مي يابد و نيز با افزايش سرعت در مسير فرعي همگرا به مسير اصلي، تصادفهاي جلو عقب کاهش مي يابند. همچنين تصادفهاي با افزايش حجم ترافيک در مسير اصلي و نيز حجم ترافيک دور زننده، افزايش مي يابند.

كليد واژه: دوربرگردان، مدلسازي تصادف، تحليل ايمني

[برای مشاهده لینکها ابتدا در سایت عضو شده و وارد نام کاربری خود شوید. برای عضویت اینجا کلیک کنید...]