مجله آرشیتکت اولین مجله معماری ایران بین سال*های 1325 تا تیر 1327 در شش شماره به صاحب امتیازی ایرج مشیری آرشیتکت و شهرساز در تهران منتشر شد. این مجله وابسته به انجمن آرشیتکت*های ایرانی دیپلمه است. اولین شماره مجله در مرداد ماه 1325، هدف خود را بحث در فنون معماری و شهرسازی و مسائل مربوط به آن اعلام می*کند و به دنبال آن است که افتخارات صنعتی ایران را تجدید و نقائص عارضه به آن را برطرف سازد. این مجله در هدف*ها می*افزاید: «... مجله آرشیتکت منظوری جز عملی کردن مقاصد فوق ندارد و نشریه ای است کاملاً فنی و ذوقی که اصلاً نمی*تواند و نمی*خواهد کوچک*ترین تماسی با عالم سیاست داشته باشد». «این مجله هیچ*گونه ادعای زیادی ندارد و مایل نیست که تنها به یک مشت الفاظ خوش*آیند و توخالی قناعت کرده جنبۀ عملی کار را کنار گذارد. معهذا ناشرین آن ناچارند این مطلب را خاطر نشان کنند که پیشرفت کارهای فنی در کشور ایران مواجه با اشکالات فراوان است و نه تنها از حیث وسایل و ابزار نقصان و کمبود در کارها دیده می*شود بلکه حتی در مرحله بیان و تئوری و شرح مطالب نظری نیز کُمیت بیان لنگ و عرصه جولان تنگ می*گردد». در بیانیه این انجمن در شماره اول مجله گفته شده که «این هرج و مرج ساختمانی که هر بیننده مطلعی را متأسف می*ساخت اثر آن را در روحیۀ مهندسین و معماران که هر یک بعد از سال*های تحصیل و تحمل مشقات با یک دنیا امید و دلی پس از سودای خدمت*گزاری به میهن خود مراجعت نموده بودند به مراتب شدید بوده هر یک از طرفی به مبارزه مشغول شدند تا شاید موفق گردند بدین هرج و مرج خاتمه دهند و وظایفی که در راه اصلاح وضعیت ساختمانی و بهداشتی شهرهای کشور متوجه ایشان می*باشد به وجه احسن انجام دهند. ولی از این کوشش*های متفرق چنانچه باید نتیجه به*دست نمی*آید و حصول مقصود را به تأخیر می*انداخت. از این رو سال گذشته عده از مهندسین معمار ایرانی به خیال افتادند که این نیروهای پراکنده را جمع نمایند و دست به دست هم دهند و انجمنی از کلیه مهندسین معمار دیپلمه ایرانی تشکیل دهند و به اتفاق در احیاء فن معماری ایران بکوشند ... این انجمن چنانچه گفته شد جز احیای فن معماری و شهرسازی کشور هدف و مقصودی ندارد و امیدوار است بتواند به*وسیله انتشارات و مبارزات خود در افکار عمومی مؤثر افتد تا شاید در کشوری که همه کس خود را در فنون معماری و ساختمان ماهر و از مراجعه به متخصصین بی نیاز می*داند دوباره فن و هنر رونق دیرین خود را باز یابند و قدر هنر و صنعتگر بشناسند و کارها به کاردان بسپارند».
