بسنده کردن به شناخت کالبد و جسم معماری و غفلت از پیوندهای آن با فرهنگ به سطحی نگری در تاریخ معماری می*انجامد. تاریخ فرهنگی، رویکردی در تاریخ معماری است که اگر به مطالعات تاریخ معماری ایران وارد شود، می*تواند آن را ژرف*تر و برخی از زوایای تاریک آن را روشن کند.
در این مقاله، نخست رویکرد تاریخ فرهنگی را از طریق بررسی سیر تحول این نوع رویکرد و آثار بررسی می*کنیم. به دنبال این بررسی و معرفی، ویژگی*ها مشترک اقسام تاریخ فرهنگی را بر می*شماریم. آن*گاه امکان استفاده از این رویکرد را در تاریخ معماری ایران می*سنجیم. بخش آخر مقاله حاوی پیشنهادهایی برای مطالعه تاریخ فرهنگی معماری ایران است.