مشکلات عمده شهرهای جدید به لحاظ طراحی و ساخت و اجرا

زمان کوتاه برای شکل گیری هویت واقعی شهرها (برخی از شهرها در طول قرنها هویت یافته،به انسجام رسیده اند درحالیکه از طراحی ،اجرا و ساخت شهرهای جدید زمان چندانی نمی گذرد.
عدم ایجاد ارتباط متعادل و معقول بین کارکرد مسکونی این شهرها و اشتغال ،فرصتها و ظرفیتهای شغلی .لذا مهاجرتهای تناوبی و آونگی روزانه و حتی فصلی در پی دارد.
انتخاب مجموعه عناصر شهرسازی هم بخش اعظم موفقیت شهررا مشروط می کند.
ایجاد مصنوعی یک مرکز شهری (C.B.D) اگرچه آسان به نظر می رسد اما ایجاد قدرت جاذبه ای عملکردی در مقام اجرا امری بسیار مشکل می نماید .
کنترل دائمی قیمت اراضی و مسکن ،بسیار دشوار است زیرا فعالیت دائمی بنگاهای مسکن ،بورس بازی زمین ،عملکرد نامتناسب سازمانها و ارگانها ... تعیین نرخ معین ارضی و مسکن را با معضلات بسیاری روبه رو می کند.
بافت و ترکیب سنتی –جنسی جمعیت نیز در کوتاه مدت چندان مطابق طرح های آزمایشی جمعیت پیش نخواهد رفت .

نسبت هویت با سیمای شهر
اهمیت «منظر شهری» به واسطه نقش آن در زیباسازی، هویت بخشی و روان*سازی جریان زندگی در محیط شهری است.
دیر زمانی نیست كه «چشم*انداز و منظر»* به عنوان یك وجه پراهمیت از محیط* زیست انسان مورد توجه قرار گرفته است. محققان از ویژگی*های تاریخی، فرهنگی و زیباشناختی به عنوان جنبه*های اصلی و قابل توجه منظر یاد كرده*اند. توجه به وجوه یاد شده در شهر، جلوه*ای از محیط *زیست انسان را در بر می*گیرد كه «منظر شهری» نامیده شده است.
امروزه، گسترش فضاهای مصنوع و بهبود كیفیت آنها و هم*چنین میل به زندگی وابسته به طبیعت و تاریخ، جنبه*های متنوعی از «چشم*انداز و منظره» را آفریده*اند كه هر یك موضوع و بستر حرفه*ای خاص قرار گرفته*اند. تحقیقات و انتشارات موجود نظریه*های گوناگونی را به عنوان پشتوانه*های اقدامات اجرایی در زمینه «چشم*انداز»*تبیین كرده*اند. رشد فعالیت*های مربوط به «منظر» شاخه*های فرعی آن از جمله «منظر شهری» را به عنوان زمینه*های مختلف این كار معرفی كرده است

اهمیت «منظر شهری» به واسطه نقش آن در زیباسازی، هویت بخشی و روان*سازی جریان زندگی در محیط شهری است.
شهرهای امروزی، به دلایل گوناگون و اغلب اقتصادی از یافتن هویت بصری و تاریخی مطلوب بی*بهره می*مانند. در عین حال لازم است تا با توجه به زمینه*های نظری و بنیادین مباحث «منظر شهری» از تبدیل شدن این مقوله به نوعی فعالیت تخیلی و بی*مبنا جلوگیری به عمل آید چرا كه سیمای شهر، همه چیزی است كه از شهر «حس» می*شود و به «دیده» می*آید. تعاریف امروزی منظر، دایره شمول، آن را از محدوده «نظر» به همه آن چیزی كه از محیط دریافت می*شود توسعه می*دهد كه ویژگی*های صوتی، بو و بافت از جمله این موارد است.
منظر، جلوه*ای از واقعیت فضای زیست انسان است كه توسط استفاده* كننده درك می*شود و باید اذعان داشت به رغم در انزوا ماندن آن، مهم*ترین وجه محیط*زیست است كه با انسان در ارتباطی روحانی به سر می*برد. آنچه یك «محیط» را خوب، دلباز، دلچسب، مطبوع، با صفا،* زنده و با نشاط می*سازد، همان است كه در بحث*های «منظر و چشم*انداز» مورد توجه قرار گرفته است.

نمودهای هویت شهر
یك شهر چگونه صاحب هویت شناخته می*شود؟ دانستیم كه هویت در مقوله شهر، معماری و هنر امری تشكیلی و دارای شدت و ضعف است. آنچه آن را به اصطلاح با هویت می*خوانند، دارای مراتبی از اتصال به تاریخ و تحولات گذشته خود است كه عرف آن حد را با هویت می*شناسد. در واقع، همیشه می*توان نشانه*هایی هر چند جزئی در ارتباط میان امر واقع با گذشته او پیدا كرد. اگر چه تبیین كمی این حد، فرآیندی پیچیده و كم*سابقه است، لكن می*توان با حدی از تسامح و با تكیه بر عرف، مقولات با هویت و بی*هویت (و در واقع با هویت قوی و ضعیف) را از یكدیگر تمیز داد.
ایجاد هویت به منزله تداعی خاطرات شهر سنتی ایران در منظر شهر جدید، اقدامی است كه منحصر به دخالت در سیمای محیط نمی*شود. بلكه جنبه*های ساختاری و برنامه*ریزی شهر را نیز دستخوش دگرگونی می*كند كه تاثیرات آنها در مرحله بعد در منظر شهر به دیده می*آیند، *لكن همیشه می*توان در شهری كه ساخته شده، اقداماتی موضعی (و البته بر مبنای برنامه*ای حساب شده و پیش اندیشیده) به عمل آورد.
بر اساس آنچه گفته شد، شهر ا برای گریز از چهره ناشناخته و گم گشته امروزی در نخستین قدم نیازمند مطالعات فنی در زمینه منظر، جنبه*های نظری هویت و نمودهای تاریخی آن است. قدم دیگر تجزیه و تحلیل سنت پربار گذشتگانمان در ساخت و پرداخت شهرهایشان است. باید ضابطه*های منظرین شهر ایرانی را بشناسیم. زیباشناسی آن را درك كنیم. آنگاه با درك اهمیت خاصی كه مقوله سیمای شهر در هویت*بخشی، مطبوع*سازی و روان*بخشی فضا دارد نسبت به طراحی نواحی خاص از شهر همت گماریم. تنوع زیاد موضوعات مربوط به مقوله منظر شهری و هم*چنین كثرت مسایل و نیازهای به*سازی شهر امروز ایجاب می*كند تا بر اساس روشی نظام*دار نسبت به انتخاب زمینه*های كار و اولویت*بندی آنها اقدام كرد.