ويژگيهاي طراحي همساز با اقليم در خانه هاي بومي همدان
نويسند*گان:
[
فائزه اعتماد شيخ الاسلامي ] - دانشجوي كارشناسي ارشد معماري شهيد بهشتي
[
منصوره طاهباز ] - دكتراي معماري و استاديار دانشكده معماري شهيد بهشتي
خلاصه مقاله:
از اقدامات موثر در زمينه بهينه سازي مصرف سوخت در ساختمانهاي مسكوني، طراحي اقليمي اين ساختمانها بر اساس اصول معماري همساز با اقليم در هر منطقه مي باشد. اقليم سرد(كوهپايه اي مرتفع) به عنوان يكي از مناطق اقليمي ايران، راهكارهاي خاص خود را مي طلبد كه بسياري از اين تمهيدات در معماري بومي آن، مشهود است. با اين نگرش به هدف دستيابي به ضوابط طراحي در اقليم سردسيري، خانه هاي بومي همدان به عنوان نمونه موردي، بررسي مي شود. در ابتدا به بررسي اقليمي اين شهر در دو بعد مشخصات آب و هوايي و نيازهاي اقليمي منطقه از نظر آسايش انسان در فضاهاي زندگي و شرايط ساخت و ساز معماري پرداخته مي شود. در بخش دوم با بررسي نمونه هاي مسكن بومي همدان، ويژگيهاي مسكن بومي همساز با اقليم بيان مي شود. بخش اول بر مبناي اطلاعات ايستگاه هواشناسي فرودگاه همدان(كليماتولوژي) در فاصله سالهاي ۱۹۷۶ تا ۲۰۰۳ است. بخش دوم بر اساس مطالعه ۵۰ نمونه مسكن سنتي همدان مربوط به دوران قاجار
و پهلوي كه تا امروزه پابرجا بوده اند، در دو بخش ۱. انتظام فضاي معماري، ۲. ويژگيهاي فضاي معماري تنظيم شده است. ويژگيهاي به دست آمده از اين پژوهش ميتواند به منظور دستيابي به اصول و ضوابط طراحي همساز با اقليم با شناخت نيازهاي امروزي مسكن، راهگشاي طراحي مسكن در شهر همدان باشد. قابل ذكر است كه اين روش برخورد، قابل الگو برداري براي ديگر شهر ها و ديگر اقليمها مي باشد.
كلمات كليدي:نمودار زيست اقليمي ساختماني ، تقويم نياز اقليمي، فاكتور سرمايي باد، الگوي يك كله، سيزان