پژوهشي پيرامون پيشينه جلوه هاي بصري نور در نگارگري




يکي از عناصر زيبايي شناسي در آثار نگارگري ايران ،علاوه بر ترکيبات حيرت انگيز و مسحور کننده رنگ و تقسيمات هندسي مکان و اشکال، نور است. همان طور که در صور نگارين نقاشي ايراني مشاهده مي شود، سطوح دو بعدي رنگين فاقد سايه و سايه روشن، حاکي از تصوير فاقد منبع نور واحد است. عدم حضور سايه در اين آثار نشان مي دهد که نوري فراگير و بسيط سراسر تصوير را فرا گرفته است. تصوير، جهاني مملو از نور را افتتاح کرده است. ديدگاه نگارگر ايراني همواره از نظريه غلبه نور بر تاريکي و ظلمت، تبعيت مي کند. در نگارگري ايراني - اسلامي، اين منظر معطوف به کلام الهي است که در سوره نور فرموده است: الله نورالسموات و الارض.
با بررسي پيشينيه رويکرد ايرانيان قديم به نور، پيوستگي زنجيرواري بين انديشه هاي نگارگر مسلمان ايراني با تفکرات و آيين هاي ديني قبل از اسلام همچون حکمت مزدايي (حکمت فهلوي) و انديشه هاي ماني پيامبر، مشاهده مي شود. تداوم اين نگرش را در فلسفه و تفکر دوران اسلامي نيز مي توان مشاهده کرد.

كليد واژه: نور، خوارنه، عالم مثال، نگارگري ايراني - اسلامي، سهروردي، انوار رنگي، کاربرد طلا

[تنها کاربران عضو سايت قادر به مشاهده لينک ها هستند. ]