استفاده از لاستيکهای فرسوده در بتن

در هر سال فقط در ايالات متحده ۲۵۰ ميليون تاير فرسوده به وزن بيش از ۳ ميليون تن جمع آوری می شود. همچنين يکی از بزرگترين چالشهای محيط زيستی موجود در اطراف کلان شهرها در جهان نحوه بازيافت و حذف مواد لاستيکی زائد از چرخه زيست محيطی می باشد. يکی از راه حلهای که برای حل اين مشکل پيشنهاد شده است استفاده از ذرات لاستيک تاير بعنوان يک ماده افزودنی در مصالح بر پايه سيمان است.
اگرچه بتن يک ماده محبوب و پراستفاده در مصالح ساختمانی است اما دارای تقطه ضعفهايی نيز می باشد . همانند مقاومت کششی پايين ، شکل پذيری پايين ، جذب انرژی کم، انقباض و جمع شدگی بتن (shrinkage) و در پی آن ترک خوردگی ناشی از آن و در نهايت ترکهای ناشی از عمل آوری نامناسب و سخت شدگی بتن (hardening and curing cracking). يافته های جديد نشان می دهد که استفاده از ذرات تايرهای فرسوده به ميزان زيادی می تواند اين نقاط ضعف بتن را برطرف کند. هر چند استفاده از لاستيک در آسفالت بيشتر از يک دهه است که صورت می گيرد اما کاربرد آن در بتن بتازگی صورت گرفته است و تحقيقات زيادی بر امکان سنجی آن انجام شده. هرچند اين تحقيقات هنوز کامل نشده است اما روشهای آزمايشی مختلفی برای کاربرد اين لاستيک ها حاصل گرديده است . معمولا جايگزينی کامل سنگدانه های درشت دانه(شن) و سنگدانه های ريزدانه(ماسه ) با لاستيک بدليل کاهش مقاومت شديد مناسب بنظر نمی رسد. ولی با جايگزينی نسبت کمی از آن با سنگدانه ها کاهش مقاومت ناچيزی صورت می گيرد که قابل صرفنظر کردن است. مطالعات نشان می دهد که ميزان لاستيک نبايد از ۲۰-۱۷ درصد کل حجم سنگدانه ها بيشتر شود . همچنين آزمايشها نشان می دهد که استفاده از لاستيک در مخلوط بتن سيمانی ميزان انقباض و ترکيدگی بتن در اثر از دست دادن آب (drying shrinkage) ،شکنندگی و مدول الاستيسته بتن را کاهش می دهد و بطور کلی پايايی و دوام ( durability) و سرويس دهی بتن سيمانی را افزايش ميدهد. بتازگی دکتر زاوو (Dr. Zhu) استاد دانشگاه آريزونا در آمريکا تلاشهايی را برای کاربرد بتن لاستيکی در پروژه های مسکونی و تجاری آغاز کرده است. او در نمونه خود در حدود ۸ درصد وزن سيمان از لاستيکهای فرسوده ريزشده استفاده کرده است.