دوستي

دوستی با بعضی آدم ها مثل نوشیدن چای کیسه* ایست. هول هولکی و دم دستی. برای رفع تکلیف . اما خستگی*ات را رفع نمی*کنند. دل آدم را باز نمی*کند. خاطره نمی*شود.
دوستی با بعضی آدمها مثل خوردن چای خارجی است. پر از رنگ و بو. این دوستی*ها جان می دهند برای خاطره*های دمِ دستی.. این چای خارجی را می*ریزی در فنجان، می*نشینی با شکلات فندقی می*خوری و فکر می*کنی خوشحال*ترین آدم روی زمینی. فقط نمی*دانی چرا باقی چای که مانده در فنجان بعد از یکی دو ساعت می*شود رنگ قیر... سیاه ...
دوستی با بعضی آدم*ها مثل نوشیدن چای سرگل لاهیجان است. باید نرم دم بکشد. باید انتظارش را بکشی. باید برای عطر و رنگش منتظر بمانی. باید صبر کنی. آرام باشی و مقدماتش را فراهم کنی. باید آن را بریزی در یک استکان کوچک کمر باریک. خوب نگاهش کنی. عطر ملایمش را احساس کنی و آهسته، جرعه جرعه بنوشی*اش و زندگی کنی...
روزتون زیبا .