سایت این پروژه در انتهای خیابان جمشیدیه، در منطقه نیاوران واقع شده است. طراحی این پروژه ده* طبقه، پس از اجرای سازه در سال ۱۳۹۰، به ما محول شد؛ در نتیجه، طراحی بر روی سازه موجود که هسته*های سیرکولاسیون عمودی در آن، نقاط ثابتی برای طراحی بودند، ایده*های اولیه طرح را تحت*الشعاع خود قرار *داد و از جمله چالش*های مهم و انرژی*بر در طراحی بود
هدف طراحی، ایجاد حجمی یکپارچه و منسجم بود که در ضمن داشتن بیان هنری قوی، با فضای داخلی پروژهنیز به صورت یکپارچه دیده شود. از این*رو، فضاهای داخلی ضمن تفکیک و جانمایی مناسب در پلان، با طراحی لفاف پروژه نیز موقعیت*سنجی شده*اند، به طوری که بخش*های عمومی*تر در فضاهای داخلی خانه*ها که نیاز به دید و نور بیشتر دارند، در بخش*های مرکزی وجوه نمای ساختمان جانمایی و بخش*های خصوصی*تر که نیاز به دید کمتری دارند، در لبه*های نما و کناره*های ساختمان تعبیه شدند. به کمک این هدایت کاربری*ها، بازشوها از مرکز به سمت کنار، کوچک*تر طراحی شدند که به نما پویایی می*بخشد و تنوع اندازه بازشوها در طبقات نیز بر این پویایی می*افزاید.
ایجاد سرزندگی فضایی، تنوع*بخشی و در نتیجه، افزایش کیفیت و بازدهی فضاهای مشاع، از دیگر اهداف مهم طراحی بود. در این راستا، دو استخر برای مجموعه در نظر گرفته شد: استخر روباز در بام و استخر سرپوشیده در زیرزمین. موقعیت جغرافیایی و ارتفاع موقعیت زمین، چشم*انداز زیبایی را در بام به کل شهر در جبهه جنوبی و نیز به کوه*های رشته*کوه البرز در جبهه شمالی و نیز باغات اطراف مهیا می*کند. لبه*های جنوبی و شرقی بام نیز آزاد شده*اند و دید گسترده*تری را مهیا می*کنند. همچنین فضای سبز در بام ادامه یافته و بام به فضایی دلپذیر برای فعالیت*های ورزشی و تفریحی ساکنین تبدیل شده است. در بافت شهری فشرده تهران که سطوح فضای سبز روز به روز کاهش می*یابد، استفاده از فضای مرده و بلااستفاده بام می*تواند راه*حل مناسبی در جهت جبران این کمبود باشد.
در طراحی ساختمان از فرم یا تزئینات معماری سنتی استفاده نشده، بلکه از ایده وحدت در کثرت الهام گرفته شده است. کلیت طرح و جزئیات از ایده و تفکری یکسان نشأت گرفته است که وحدت را در تمام بخش*های فضا قابل مشاهده می*سازد. در معماری گذشته، استفاده از یک مدول یا پیمون و گسترش آن در مقیاس*های متفاوت در عناصر مختلف بنا، امری مشهود و عینی بود که در طراحی ساختمان، از این ایده بهره گرفته شده است، به گونه*ای که تمام فضاهای داخلی و جزئیات و بخش*های خرد، مانند سقف کاذب، شومینه و نیز محوطه*سازی از بیانی یکسان برخوردار هستند که تأکیدی بر یکپارچگی و وحدت حاکم بر طرح است.
در استفاده از مصالح سعی شده تا از تنوع مصالح کاسته شود و ساختمان به صورت حجمی تندیس*گونه دیده شده که از سنگ تراشیده شده است. سنگ عمدتا به عنوان نماد معماری کلاسیک شناخته می*شود، ولی سعی ما بر این بود تا این قانون را تغییر و نشان بدهیم که چگونه از این عنصر طبیعی و قدیمی می*توان در بیانی نو استفاده کرد. داشتن تشخص خانه بر احساس تعلق ساکنین می*افزاید که در اینجا، این مهم، با کمک طراحی فضاهای خصوصی و عمومی متنوع و اندیشیده*شده، جزئیات، حجم و نمای شاخص ساختمان محقق شده است.
معمار: [تنها کاربران عضو سايت قادر به مشاهده لينک ها هستند. ] (عباس ریاحی*فرد، فری*ناز رضوی نیکو)![]()
موقعیت: تهران، ایران
تاریخ: ۱۳۹۳
مساحت: ۱۲،۶۰۰ مترمربع
وضعیت: ساخته*شده
کارفرما: محسن بهفر، علی شهلاوی، محسن صادقی
طراحان: عباس ریاحی*فرد، فری*ناز رضوی نیکو
همکاران طراحی: علی عاشوری، اشکان باقری اقدم، سعید بامدادی، مهدی یعقوبیان
مدیر تیم تهیه نقشه*های اجرایی: محمود عباسی
تیم تهیه نقشه*های اجرایی: نوید نصرالله*زاده، یاسرکریمیان، مینا وکیلی، عاطفه لطف*اللهی، سوده شهابی، ریحانه رضایی
تیم مدل*سازی و ارائه گرافیکی: محمد خاوریان، احسان اسماعیل*زاده، محمد قلی*پور، ابراهیم روستایی، مصطفی محمدی، مروئه مارینو، نگار عباسی
کنترل پروژه: حامد تابش، پدرام برازجانی
مشاور سازه: کامران ادراکی
مشاور تاسیسات: شرکت آزمایش و همکاران
مدیریت اجرا: علی شهلاوی
سرپرست کارگاه: مهدی سفیدی
تیم اجرا: آیدین خضرلوزاده، حمید پازوکی، کیوان زرگر، پیام ایران*طلب، سعید سوزنچی، مجیب برگچی*نژاد، احسان افتخاریان
نظارت: شرکت طرح و ساخت ری*را (بهداد تک*سخن، علی عاشوری، محمد موسوی)
عکس: پرهام تقی*اف، مهدی کلاهی
ﺟﻮاﻳﺰ: رﺗﺒﻪ دوم ﮔﺮوه مسکونی آپارتمانی جایزه ﻣﻌﻤﺎر ۱۳۹۳