بررسي سير تحولات بافت و تاثير آن بر خاطره زدايي از بافت هاي كهن (نمونه موردي محله عودلاجان تهران)


محله عودلاجان در شمار محلات پنجگانه تهران قديم بوده است، اين محله روزگاري محل تمركز جمعيت شهر تهران به شمار مي آمده است. با گذشت زمان و بروز تغييرات فراوان در كالبد و بافت محله، فرسودگي هايي در آن ايجاد شد، عمده اين تغييرات شامل خيابان كشي هاي بي ضابطه اي مي باشد كه طي دوره هاي مختلف در بافت محله ايجاد شد كه از آن جمله مي توان به ايجاد خيابان سيروس براساس خيابان كشي هاي سال 1316 ش، امتداد يافتن گذر پامنار تا خيابان بوذرجمهري و امتداد يافتن خيابان بوذرجمهري تا در دهه 40 اشاره نمود، كه هر كدام از آنها در مسير امتداد و گسترش خود باعث تخريب هاي فراوان گرديدند،* كه از آن جمله مي توان به تخريب راسته بازار سرچشمه و بخشي از تكيه رضا قلي و ... در امتداد ايجاد خيابان سيروس اشاره نمود. مجموع اين فرسودگي ها و نامناسب شدن شرايط زندگي در اين محله، به همراه طبقاتي شدن بخش ها و نواحي مسكوني شهر تهران نوعي مهاجرت درون شهري و اجباري را در آن به وجود آورد كه سبب مهاجرت افراد بومي و ساكن اين محله به نواحي ديگر شهر گرديد و به دنبال آن جمعيت غيربومي و مهاجري كه هيچگونه تعلق خاطري به محله و حفظ هويت تاريخي و فرهنگي آن نداشتند جايگزين ساكنين اصلي گرديدند.
با توجه به تغييرات ايجاد شده در محله عودلاجان و ساير محلات قديمي مشابه بايد به دنبال راهكار مناسبي در جهت حفظ و تداوم خاطره هاي شهري در اين محلات بود، راهكاري كه با آن بتوان بر ضخامت تاريخي افزود نه سبب زدودن خاطره و از بين بردن هويت تاريخي آن گرديد

كليد واژه: تهران،* عودلاجان، تغييرات كالبدي، بافت هاي كهن، خاطره هاي شهري، خاطره زدايي

[تنها کاربران عضو سايت قادر به مشاهده لينک ها هستند. ]