کانستراکتیویسم جنبشی بود که در روسیه آغاز شد.

مطالعه کانستروکتیویسم یا ساختارگرایی از چند نظر اهمیت دارد . نخست اینکه شاید به دلیل کیفیت معمارگونه اش بیش لز هر نهضت هنری مدرن در معماری زمان ما به ویژه گرایشهای اخیر آن تأثیر گذاشته است . شاید متناقض به نظر برسد ولی کانستراکتیویسم یا همان دیکانستراکشن سالهای اخیر با کانستراکتیویسم یا پاره ای از شاخه های آن پیوندی نزدیک دارد .
دوم و شاید بهتر اینکه کانستراکتیویسم نیز زایده ی تحولات جدید ناشی از انقلاب صنعتی و علمی و چیرگی آن بر زندگی آدمیان بود و مانند فوتوریسم به پیشرفتهای علمی و فنی و نتایج آن سخت خوشبین است .






خاستگاه این سبک شوروی بود . کشوری که بعد از چندین سده سبکی در آن ظهور کرد و توانست بر معماری و هنر غرب تأثیر بگذارد.
معماری کانستراکتیویسم به لحاظ مباحث نظری و ساختمانهای طراحی شده توسط معماران آن ، یکی از سبکهای مهم برای تبیین اصول و ارائه ساختمانهای مدرن در بین دو جنگ جهانی بود.

در روسیه ساختارگرایی دو مرحله متفاوت را طی کرد :

۱- دوره اول با ساختن تیرهای چوبی که در نمایشگاه ها و یا در فرخ های هنر خیابانی به کار گرفته می شد.

۲- دوره دوم ، دوره حرفه ای بود به طوری که ساختمانها حالت تصنعی و کاذبی داشتند ، که چیزی شبیه به فرمهای ماشینی و ساختارهای بیولوژیک بود . بخشی از ایدئولوژی علمی این مرحله مربوط به نوآوری در زمینه مجموعه سازی واحدهای مسکونی و همچنین نشان دادن روش های دسترسی مانند رایب، آسانسور بود . این جریان همچنین پیش زمینه طراحی وسایل در مورد معماری مانند نورافکن ، گیرنده های هوایی و آنتن های رادیویی و تجهیزات سینماتوگرافی را فراهم ساخت.





به طور کلی نقطه ی آغاز این گروه ، برخی از نقشهای چسباندنی (کولاژ) بود که با استفاده از اشیای پراکنده ی قابل تشخیص مانند انواع بطری ، لوله و گیتار ساخته می شد . تا اینکه به طرح بنای یادبود بزرگ اینترناسیونال سوم رسید . که به عنوان اصیل ترین کار ساختارگرایی و معروفترین اثر آن که نماد این سبک نیز می باشد محسوب می شود .



با دور نگاهی به این سبک درمی یابیم که هنرمندان این سبک ترجیح می دادند شکلهایی بیافرینند که در آنها جز به دنیاهای ریاضیات و مکانیسم ، کوچکترین اشاره ای به دنیای طبیعی نشود .



ولادیمیر تاتلین یکی از پیشگامان این سبک وقتی در ۱۹/۳ پیکاسو را ملاقات می کرد برخی از نقش های چسباندنی را هم دید . او پس از بازگشت به مسکو ، نقشهای چسباندنی بجسته ای ساخت ، که وجه تمایزشان یا کار پیکاسو این بود که وی هرگونه موضوع غالب شبیه سازی و اشیای قابل تشخیص را از آنها حذف کرده بود . ترکیب بندی تاتلین تماماً انتزاعی و در نوع خود ، نخستین بودند .

از هین جا بود که جنبش کانستراکتیویسم شکل گرفت .

تاتلین روح فعل گروهی از کانتراکتیویستهای پیشرو بود که فعالیتش در سال ۱۹۲۲ از طرف دولت نوپای اتحاد شوروی محدود گردید .



همان گونه که از قبل گفته شد مهمترین اثر این سبک طرح بنای یادبود بزرگ اینترناسیونال سوم از آثار تاتلین می باشد این بنای مارپیچ حلزونی شکل ، به ارتفاع حدوداً ۳۹۰ متر ، نمایشی بود از اعتقاد سوسیالیسم به روند تکاملی تاریخ به صورتیکه تاریخ خود را تکرار می کند ولی هر تکرار مرحله ای بالاتر و فراتر از مرحله قبل است و در نهایت تکامل تاریخ به سوسیالیسم و کمونیسم منتهی می شود .



کنستانتین ملنیکوف اولین معمار روس بود که شهرت بین المللی کسب کرد . پراودال لیسیتزکی معمار و هنرمند کانتراکتیویست در تشریح طرح ساختمان روزنامه پراودا می نویسد :

« همه ملزومات … همچون تابلو اعلانات ،ساعتهای دیواری،بلندگوها و حتی آسانسورهای داخلی بنا به عنوان اجزاء جداناپذیر در طرح ساختمان به کار گرفته شده اند و یک مجموعه واحد را تشکیل داده اند.این زیبایی کانستراکتیویسم است.