مدل تحليل عاملي براي انتخاب عوامل موثر بر تقاضاي سفر با اتوبوس هاي بين شهري

افندي زاده شهريار*,رحيمي اميرمسعود

* دانشكده مهندسي عمران، دانشگاه علم و صنعت ايران، تهران، ايران



در مدلسازي تقاضاي سفرهاي مسافري بين شهري به ويژه در مدلهاي ايجاد سفر يا در مدلهاي مستقيم تقاضا، معمولا 3 تا 4 پارامتر مستقل موثر بر تقاضا به صورت کلاسيک انتخاب شده، سپس مدلهاي رياضي ساخته و کاليبره مي شوند. فرآيند انتخاب عوامل موثر بر تقاضاي سفر، يکي از مهم ترين اجزاي مدلسازي است كه كمتر توسط پژوهشگران به آن پرداخته شده است. مدل هاي مستقيم تقاضا معمولا شامل متغيرهاي جمعيتي، خصوصيات اقتصادي– اجتماعي و شاخص هاي بين ناحيه اي براي مدهاي مختلف (هزينه ها، زمان هاي سفر، تواتر سرويس) هستند. در اين مقاله پارامترهاي موثر بر ايجاد تقاضاي سفر با اتوبوس جمعيت، تعداد دانشجويان دانشگاه هاي آزاد و دولتي، ميزان اشتغال، درآمد سرانه ماهانه خانوارهاي شهري، ارزش افزوده فعاليت کارگاه هاي صنعتي، تعداد مشترکين تلفن همراه، و تعداد تختهاي مجتمع هاي اقامتي در نظر گرفته شده است. همچنين زمان سفر و کرايه حمل به عنوان پارامترهاي موثر بر انتخاب مد سفر با اتوبوس بين شهري در نظر گرفته شده است. در اين مقاله، شيوه انتخاب عوامل موثر بر تقاضاي سفر با اتوبوس بين شهري، بر اساس ناحيه بندي استاني در شبکه کشور با تدوين يک مدل تحليل عاملي گام به گام ارايه و سپس اعتبارسنجي آن بيان شده است. ارزيابي نتايج حاصل از مدل تحليل عاملي پيشنهادي براي انتخاب عوامل موثر بر تقاضاي سفر با اتوبوس بين شهري نشان مي دهد كه مي توان 3 عامل را از بين 9 متغير مورد بررسي واقع شده استخراج كرد. عواملي که از مدل تحليل عاملي پيشنهادي در اين مقاله تعيين مي شوند با اطمينان حدود 90 درصد، در تبيين پارامتر وابسته معنادار بوده اند.
به اين ترتيب با بکارگيري عوامل اصلي به دست آمده از مدل تحليل عاملي پيشنهادي مي توان فرآيند مدلسازي تقاضاي سفر با اتوبوس بين شهري را از طريق کاربرد کوچک ترين مفاهيم تبيين کننده به منظور تبيين بيشترين مقدار واريانس مشترک در ماتريس همبستگي به انجام رساند.

كليد واژه: حمل و نقل جاده اي، تقاضاي حمل و نقل، عوامل موثر بر تقاضاي سفر اتوبوس بين شهري

[تنها کاربران عضو سايت قادر به مشاهده لينک ها هستند. ]